Las rozmiękcza umysł, jest źródłem spokoju. Im jestem starszy, tym bardziej ta banalna prawda do mnie dociera. Las w zasadzie nie jest spektakularny. Jego urok tkwi w pewnej monotonii (pozornej oczywiście, wystarczy dokładniej się przyjrzeć). Pewnie trudno to wyjaśnić komuś, kto ma takie widoki za oknem. Ja do lasu muszę dojechać, do Puszczy Białowieskiej (na zdjęciu – luty 2021) mam 240 km, które co 2-3 miesiące niecierpliwie pokonuję samochodem, aby jeszcze w piątkowy, przedweekendowy wieczór ruszyć do lasu. Nie przesadzę ani trochę stwierdzając, że zawsze spotyka mnie coś miłego – dla oka, dla myśli.
